نیاز به تغییر در استعدادیابی دانشگاه های بین المللی

ضرورت جذب استعدادهای غیر آکادمیک

به گزارش از داده های گذشته در Times Higher Education هشدار داده است دانشگاه‌ها باید در فرآیند استعدادیابی دانشگاه های بین المللی و جذب نیروی انسانی فراتر از اقلیم آکادمیک بازتر شوند؛ به‌طوری که مهارت‌های مدیریتی، فنی و تجربیات غیرآکادمیک نیز در ساختارهای دانشگاهی ارزش‌گذاری شوند تا مؤسسات آموزش عالی بتوانند به‌خوبی با تحول دیجیتال، نیازهای دانشجویان و بازار کار همگام شوند.

جزئیات اصلی خبر

مقاله می‌گوید دانشگاه‌ها هنوز هم به‌طور سنتی افراد را بر اساس پیشینه پژوهشی و سابقه انتشارات علمی اولویت می‌دهند و این رویکرد مانع ورود تخصص‌های غیراکادمیک می‌شود. اما چالش‌های جدید—شامل تحول دیجیتال آموزش، نیاز به مدیریت امور دانشجویی، توسعه کارآفرینی و جذب سرمایه—نیازمند مهارت‌هایی است که لزوماً در رزومه پژوهشی منعکس نمی‌شود.

مهم‌ترین موانع شناسایی و جذب تخصص‌های غیرآکادمیک

• فرهنگ سازمانی که فقط نقش‌های پژوهشی و تدریس را ارزشمند می‌شمارد.
• سیستم‌های ارزیابی و استخدام که معیارهای یکسانی برای همه مشاغل دارند.
• مسیرهای شغلی محدود برای کارکنان غیرآکادمیک و فقدان فرصت‌های پیشرفت.
• ضعف در ارتباط دانشگاه با صنعت و جامعه که مانع جذب نیروی با تجربه عملی می‌شود.

اهمیت موضوع برای دانشجویان بین‌المللی

برای دانشجویان خارجی، به‌ویژه کسانی که در فرایند استعدادیابی دانشگاه های بین المللی به دنبال محیطی کارآفرین یا منطبق با نیازهای بازار کار هستند، بازشدن درهای دانشگاه به روی نخبگان غیردانشگاهی می‌تواند مزایای مستقیم داشته باشد: برنامه‌های آموزشی کاربردی‌تر، فرصت‌های کارآموزی باکیفیت‌تر و دسترسی بهتر به شتاب‌دهنده‌ها و شبکه‌های صنعتی.

این تغییرات همچنین می‌تواند انتخاب مقصد تحصیلی را تحت تأثیر قرار دهد؛ مثلاً دانشگاه‌هایی که تجربه و خدمات مرتبط به بازار کار را تقویت کنند، در جذب متقاضیان بین‌المللی موفق‌تر خواهند بود و احتمالاً تقاضا برای «تحصیل در کانادا» یا مؤسساتی با ساختار مشابه افزایش می‌یابد.

پیامدها و راهکارهای پیشنهادی

نویسنده چند راهکار عملی برای تقویت سازوکار استعدادیابی و جذب غیرآکادمیک پیشنهاد می‌کند که در عمل می‌تواند ساختار دانشگاه‌ها را تغییر دهد:

• تعریف خانواده‌های شغلی جدید با معیارها و مسیرهای حرفه‌ای مشخص برای نقش‌های مدیریتی، فناوری اطلاعات و توسعه دانشجویی.
• به‌کارگیری سازوکارهای ارزیابی متنوع — مانند نمونه‌کار (portfolio)، مصاحبه مهارت‌محور و ارزیابی تجربه عملی — به جای اتکای صرف به مدارک و مقاله.
• تشویق به همکاری‌های بلندمدت با صنعت و ایجاد موقعیت‌های مشترک (secondments) برای انتقال تجربه عملی به محیط دانشگاهی.
• بازنگری در ساختارهای پاداش و ارتقای شغلی تا کارکنان غیرآکادمیک نیز انگیزه و چشم‌انداز پیشرفت داشته باشند.

پیامد برای مسیرهای شغلی دانشجویان

اگر دانشگاه‌ها بیشتر روی مهارت‌های عملی تمرکز کنند، دانشجویان بین‌المللی راحت‌تر می‌توانند پس از فارغ‌التحصیلی به فرصت‌های شغلی مرتبط دست یابند. این موضوع به ویژه برای متقاضیان برنامه‌هایی که به دنبال تجربه کاری در کشوری مانند کانادا هستند اهمیت دارد، چرا که مسائل ویزا و مسیرهای کار پس از تحصیل نقش مهمی در انتخاب مقصد دارند؛ اطلاعات مربوط به ویزای تحصیلی کانادا و فرصت‌های کاری پس از تحصیل می‌تواند برای متقاضیان راهگشا باشد.

با ایجاد پیوندهای قوی‌تر میان دانشگاه و صنعت، شانس دسترسی به برنامه‌هایی که به ورود به بازار کار کمک می‌کنند افزایش می‌یابد و مسیرهایی مانند ویزای کار پس از تحصیل معنا و کاربرد بیشتری خواهند داشت.

جمع‌بندی

خلاصه آنکه دانشگاه‌ها برای پاسخگویی به نیازهای امروز و فردای آموزش عالی ناگزیرند فرایندهای استعدادیابی و جذب را بازطراحی کنند تا استعدادهای غیراکادمیک نیز جذب و نگهداری شوند. این تغییر نه تنها کیفیت ارائه خدمات دانشگاهی را بهبود می‌دهد، بلکه برای دانشجویان بین‌المللی فرصت‌های شغلی و مسیرهای مهاجرت تحصیلی را نیز توسعه می‌دهد.

اگر شما هم در حال برنامه‌ریزی برای تحصیل در خارج هستید و می‌خواهید بدانید چه دانشگاه‌هایی فرصت‌های عملی و مسیرهای اشتغال بهتری ارائه می‌دهند، کارشناسان ویزانیل می‌توانند در انتخاب رشته، دانشگاه و روند دریافت ویزا راهنمایی کنند. برای شروع مشاوره رایگان و بررسی شرایط تحصیل در کانادا می‌توانید از خدمات مشاوره تحصیل در کانادا ویزانیل بهره‌مند شوید.

منبع خبر: timeshighereducation